Κτυπά από μέσα μου η καρδιά
Μα δεν ανοίγω
Τι να θέλει πάλι άραγε
Καλύτερα να φύγω
Δεν είναι εύκολα εδώ
Άλλη καρδιά να κουβαλώ
Μαζί με την παλιά μου
Μαζί κι όλα τα χρώματα μου
Κτυπά από μέσα μου η καρδιά
Την πόρτα αμέσως κλείνω
Κρατάω μια άμυνα γερά
Λίγο να την σκληρύνω
Δεν έχει όρια και λογική
Μονάχα θέλω η ψυχή
Κι όταν ζητά και απαιτεί
Η απάντηση μου η σιωπή
Θέλω σοφά εγώ να ζω
Θέλει αυτή να τρελαθώ
Φωνάζει από μέσα μου η ψυχή
Μακριά πως κρατώ ένα θησαυρό
«Ποιο θησαυρό;» ρωτώ εγώ
«Δεν βλέπεις; Μέσα σου τον κουβαλώ!»
Δεν τα έχουμε όλα στη ζωή
Πιες της ευγνωμοσύνης το κρασί
«Εκεί που είμαι εγώ, εκεί κι ο θησαυρός!»
Φωνάζει από μέσα μου η καρδιά
Το ξέρω καρδούλα μου γλυκιά
Ησύχασε και μην φωνάζεις πια
Μαζί βαδίζουμε στο δρόμο
Μαζί σε τούτο εδώ το τόπο
Κι ο θησαυρός συνέχεια μαζί μας
Αγκαλιά με τη ψυχή μας
Αφού ανόητη καρδιά, εκεί που πάντα κατοικείς
Εκεί θα είμαι και εγώ
Εκεί κι η φυλακή
Εκεί κι ο θησαυρός
Αφιερωμένο στην δύναμη της αγάπης, που μηδενίζει κάθε απόσταση!
Domenica~
Με τη σκέψη μου στο νησί, στην οικογένεια μου και ιδιαίτερα στον αδελφό μου που περνά μια δύσκολη ώρα, έγραψα το σημερινό ποίημα! Καλή ανάρωση χρυσέ μου αδελφέ! Σα αγαπώ πολύ πολύ χχχχ
το εκανες το θαυμα σου παλι…. εισαι μεγαλο ταλεντο ….. υπεροχο, φορτισμενο συναισθηματικα τόσο όσο χωρις να γινεται μελο, υπεροχο, μπραβο σου…
Ναι δεν μου αρέσει το μελό Θάλια μου, με πιάνεις πάντως μια χαρά!! Ε αφού έχουμε την ίδια ψυχοσύνθεση *χαμόγελο* Σε ευχαριστώ πάντα για τα σχόλια σου!!!! 🙂
Αχ αγαπημένη μου και το σύμπαν σου έχει δώσει αυτό το απίστευτο χάρισμα να εκφράζεσαι να εκφράζεσαι με κάθε μορφή τέχνης να εκφράζεσαι με λόγια που φτερουγίζουν και στέλνουν τα μηνύματα σου σε όλους τους παραλήπτες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και στην καρδιά και στο μυαλών όλων εκείνων που εσύ θέλεις να φτάσουν. Σου χάρισε το σύμπαν την ομορφιά και την μαγεία των χρωμάτων και σου έδωσε το πινέλο στα χέρια για να απλώσεις στον καμβά όλα τα λόγια όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Λόγια σοφά λόγια καρδιάς λόγια ανθρώπινα που δίνουν εκείνη τη μοναδικότητα που μόνο εσύ έχεις. Κάθε στίχος και μια εικόνα κάθε λέξη και ένα μήνυμα. Αγαπημένη μου τα λόγια σου φτάνουν εδώ στο νησί με κάθε φύσιγμα του ανέμου με κάθε σταγόνα της βροχής με κάθε θρόισμα των φύλλων και σε ακούω τόσο δυνατά που απλωνεται ξαφνικά ένα χαμόγελο στα χείλη .
Φιλενάδα μου υπέροχη ψυχούλα μου, η αγάπη μηδενίζει τις αποστάσεις, το νιώθω, το ζω, το ξέρω πια. Και άμα ταξιδεύουν τόσο μακριά τα χρώματα μου, τα στιχάκια μου, η κάθε μου λέξη, πάει να πει πως η απόσταση υπάρχει μόνο σε μίλια. Σε ευχαριστώ φίλη μου που είσαι πάντα ΕΚΕΙ κ πάντα ΕΔΩ!!!χχ
Καλή μου φίλη Ντομένικα πολύ ωραίο το ποίημα σου
είναι γεμάτο αισιοδοξεία και ελπίδα στα δύσκολα της ζωής. Εμένα προσωπικά με κάλυψες, Πήρα πολλύ δύναμη να σταθώ στα πόδια μου.
Και πάλι σε ευχαριστώ που υπάρχεις!!!!
Με πολλύ εκτύμησει και αγάπη!!! Η φίλη σου Αλκιώνη!!
Υπάρχω χάρη σε εσένα Αλκυόνη μου χρυσή μου μητέρα!!! Και πανέμορφη φίλη!!! χχχχχχχχχχχχχχχ
ti thisavro exeis mesa stin kardia su domenica mu xxxx
Kardoula mou xxxxxxxxxxxxx
I’ll meet you there…at zero distance.
*smiles* yes … the place that distance go zero and remain that way… we create time in a way that we must put an end in every thing… but time has no end….